Dag, lieve jongens en meisjes!
En…. Hebben jullie allemaal Sint Maarten gelopen? En lekker veel snoep opgehaald?
Weet je, in PNG hebben we helemaal geen Sint Maarten. Maar ook geen snoep. Ik denk dat als de kinderen hier Sint Maarten zouden gaan lopen, dat ze dan aardappelen, of bananen kregen, of een stukje suikerriet, of een stukje varken.
Kijk maar eens op foto 1 en 2.
Dat is een foto die ik gemaakt heb op een feest! Mijn vriendin ging trouwen. Dit eten was voor de familie van haar man. Dat kregen ze mee als een bedankje. Op foto 2 kun je goed zien dat er ook een varken op ligt. Ze kregen ook nog 5 levende varkens mee!
Ik zal jullie eens vertellen hoe dat gaat, als een man of een vrouw gaat trouwen hier.
Mijn vriendin Carol kreeg verkering in juni met Jack. Toen gingen ze met hun families praten, om te vragen of de vaders en moeders het er mee eens waren dat ze zouden trouwen.
De moeder van mijn vriendin Carol was het ermee eens (haar vader is gescheiden van haar moeder toen mijn vriendin 4 jaar was, dus die hoefde daar niet over te beslissen). En de vader en de moeder van haar vriend Jack waren het er ook mee eens.
En vanaf dan gaat het helemaal anders als bij jullie in Nederland.
Want nu gaat de vader van haar vriend Jack, en de oom (in dit geval de oom, maar normaal de vader van de bruid) van Carol elkaar bellen, om te praten over hoeveel de vader van de Jack moet betalen aan de oom van Carol, om Carol te “kopen” van haar oom.
Ze hebben toen besloten dat de vader van Jack 20 varkens en 20.000 kina, dat is bijna 8000 euro zou betalen aan de oom en moeder van Carol.
En dat is ook gebeurd. Kijk maar eens op foto 3.
Daar zie je alle varkens, die nog gewoon leven, in de tuin van de kerk graven. Want het was een speciaal feest toen dit aan Carol werd gegeven, een feest bij de kerk.
Op foto 4 zie je dat de vader van Jack nu het dikste varken aan Carol geeft. Op dat moment heeft de vader van Jack Carol betaald, en is ze nu officieel de vrouw van Jack.
Aan het eind van het feest werden alle varkens in een grote vrachtwagen geladen, en naar het dorp en huis van Carol haar moeder gebracht. Foto 5
En toen gingen we nog met alle families samen eten. We gingen toen een geslacht varken eten, dat ze hadden gestoomd in een mumu: een gat in de grond met hete stenen, en daarop alle groente en aardappelen, en bovenop het varken. Kijk maar eens op foto 6 en 7.
En toen was mijn vriendin ineens getrouwd, en mocht ze niet meer haarzelf Carol Saferita noemen, maar Carol Yakura. Want Yakura is de voornaam van de vader van Jack. Als ze nu een kindje krijgen, dan heet dat kindje van zijn achternaam Jack. Want de voornaam van de vader is de achternaam van het kindje van die vader. Snap je? Hoe zou jij dan heten als dat bij jullie in Nederland hetzelfde was?
Nadat dit feest klaar was, ging Carol gewoon weer mee naar mijn huis, en Jack ging weer gewoon mee met zijn vader en moeder naar zijn huis.
Want er moet eerst nog wat anders gebeuren, voordat ze bij elkaar gaan wonen.
De familie van Carol gaat eerst nog een groot feest geven, om de vader en moeder van Jack te bedanken, en om echt afscheid te nemen van Carol. Want Carol gaat heel ver weg wonen, wel 10 uur in de auto!
Dus op 8 november was er een feest in het dorp van Carol. We hebben dat een dorpstrouwerij genoemd.
Toen alle gasten er waren, ging de dominee eerst een preek houden. Carol en een nichtje en ik zaten toen verstopt in huis, want niemand mocht Carol nog zien. Toen de dominee klaar was met de preek, kwam de moeder van Carol ons op halen uit huis. Carol liep tussen mij en haar nichtje in, en haar moeder voorop.
Toen stonden we met z’n drieen onder een soort afdakje, en kreeg Carol een suikerriet stengel, een schep en een bijl in haar hand. Die moest ze de hele tijd vasthouden. Het is om te laten zien dat Carol nu zelf in de tuin moet gaan werken, om goed voor haar man en kinderen te zorgen. Als de suikerrietstengel goed groeit in haar nieuwe tuin, dan is dat een teken dat Carol goed in de tuin kan werken, en goed voor haar gezin kan gaan zorgen. Want dan kan ze goed groenten en aardappelen poten in haar groentetuin, en dan kunnen ze daarvan eten. Want je weet nog wel dat er niet zoveel winkels zijn bij ons!
Zie je de jurk die Carol aanheeft? Die had ze diezelfde ochtend om 8 uur nog op de markt gekocht in een stadje hier 20 minuten vandaan. En om 10 uur begon het feest! Dat is wel een beetje anders dan bij jullie he, dan gaat de bruid heel lang zoeken naar een mooie jurk! Zie foto 8
En dan gaat iedereen afscheid nemen. Een hele lange rij van huilende mensen. En iedereen hangt een bilum (weet je nog, die tas die is gehaakt) om Carol’s nek, en geeft geld of cadeautjes, zoals pannen en dekens en matrassen.
Haar nichtje en ik zijn haar beste vriendinnen, die officieel bij haar moeten staan als emotionele steun, als iedereen afscheid gaat nemen. En om af en toe alle bilums even van haar nek te halen, en op de grond te leggen. Zie foto 9
En daarna ging de dominee voor hen bidden, en zegende hij het bruidspaar, door de Bijbel boven hun hoofd te houden. Kijk maar op foto 10
En nadat iedereen heeft afscheid genomen, gingen we taart eten! Dat hoort niet echt bij Papua Nieuw Guinea, maar was een verrassing van mij en nog 2 vriendinnen, met wie ik de taart had gemaakt. Zie foto 11
Alle kinderen kregen ook een stukje, en dat vonden ze heel erg lekker. Want ze krijgen bijna nooit taart! Zie foto 12
En daarna gingen we allemaal weer een mumu eten, waarin wel 5 varkens waren geslacht, en 15 kippen! En nog een paar geiten. Een heel groot feest met heel veel eten. Foto 13 en 14
En er was ook nog een varken ontsnapt! Die liep midden tussen alle gasten! Zie foto 15
Na dit grote feest gingen Jack en Carol samen naar hun nieuwe huis, in het dorp van Jack zijn vader en moeder.
Nou, dat was een lang verhaal! Dan weten jullie nu ook hoe het gaat als hier iemand gaat trouwen.
Hele dikke knuffel uit Papua Nieuw Guinea,
Marjan Sikkema!
