…… We hoorden het zoemen, maar zagen het niet. Het MAF vliegtuigje dat ons weer zou komen ophalen uit de bergen waar de Tay stam leeft. We hadden ze 2 weken lesgegeven in Gods Woord, en nu stonden we buiten, met al onze tassen. Het huisje weer opgeruimd en schoongeveegd, klaar om naar huis te gaan. Ik had wel weer zin in een warme douche, en brood, en kaas, en mijn eigen bed. 

We zagen het niet, het vliegtuigje. De wolken, die een uur eerder over de bergtoppen waren komen rollen, vormden een dichte mist. Dat maakte dat de piloot van het vliegtuigje de landingsbaan niet kon zien, en dus niet kon landen. 

Een uur later hoorden we het opnieuw boven de wolken zoemen, maar nog steeds dichte mist. 

Tussen de middag nog een keer, maar toen regende het zo hard, dat we nog steeds het vliegtuigje niet konden zien, en de piloot besloot maar terug te vliegen naar de basis in Ukarumpa.  

We hebben toen onze tassen maar weer gepakt en onze bedden weer opgemaakt in het schoongeveegde huisje.

"God, wat is dit? In al deze 2 weken zijn de wolken nog nooit zo dicht geweest, voor zo lang, en al zo vroeg! Normaal rollen de wolken om een uur of 10 naar binnen, maar nog nooit om 8 uur 's ochtends al. Het is wel heel duidelijk, dat U, die wolken lucht en winden bestuurt, hier iets mee wilt. Wat is het Vader?"

"Het is Rufus, de man van Anilam, die Ik nog 1 kans wil geven. Ik sloot het luchtruim, omdat Ik hem lucht wil geven en ruimte wil maken in zijn hart voor Mij."

Ik deelde dit antwoord met mijn teamleden, en we zijn specifiek voor hem gaan bidden. En ja, die avond bracht God deze man bij ons huisje. Na een lange tijd, het was onderhand al 10 uur 's avonds, kwam hij met de ware reden van zijn bezoek: De afgelopen 2 weken tijdens de cursus had hij zijn leven onder de loep genomen. Hij had geconcludeerd dat hij in ernstige zonden leefde.  Hij wilde ermee breken, en zijn leven aan God geven, want hij geleerd dat er bij God altijd een nieuwe kans is. Wilden we met hem bidden?  

Dat hebben we gedaan. En opgelucht en met een ruim en opgeruimd hart is hij naar huis gegaan. 

De volgende dag was het luchtruim open, en kon het vliegtuig ons oppikken om naar huis te gaan. 

Dank U, God van genade, dat U wolken stuurt, om mensen bij U terug te brengen! 

Die wolken, lucht en winden, wijst spoor en loop en baan

zal ook wel wegen vinden, waarlangs uw voet kan gaan. 

Laten we Zijn goedheid en zorg maar vertrouwen in alles!